China News Service, ปักกิ่ง, 3 กรกฎาคม (นักข่าว Sun Zifa) รายงานการวิจัยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศล่าสุดที่ตีพิมพ์โดยวารสารวิชาการ "Nature Communications" ของ Springer Nature ระบุว่าเมื่อเปรียบเทียบกับ 250 ปีที่ผ่านมา ทุ่งน้ำแข็งจูโนของอลาสก้ามีการสูญเสียน้ำแข็งเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วนับตั้งแต่นั้นมา 2548.
การศึกษานี้พบว่าทุ่งน้ำแข็งจูโนในอลาสกาหดตัวในอัตราห้าเท่าเร็วกว่าระหว่างปี 2522 ถึง 2533 ระหว่างปี 2522 ถึง 2533 ผู้เขียนรายงานเตือนว่าแนวโน้มนี้อย่างต่อเนื่องอาจทำให้ธารน้ำแข็งถอยเกินกว่าจะฟื้นตัวได้
ตามรายงาน การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการสูญเสียน้ำแข็งที่เกิดจากสภาพภูมิอากาศจากธารน้ำแข็งและแผ่นน้ำแข็งจะส่งผลให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้น และคาดว่าอลาสก้าจะยังคงรับผิดชอบต่อผลกระทบนี้ภายในปี 2100 ที่ใหญ่ที่สุด พื้นที่. ธารน้ำแข็งของอลาสกามีความอ่อนไหวเป็นพิเศษต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เนื่องจากโดยทั่วไปแล้วธารน้ำแข็งเหล่านี้จะมีน้ำหนักมาก (ขนาดใหญ่กว่าในระดับความสูงที่สูงกว่า) และตั้งอยู่บนที่ราบสูง นอกจากนี้ ปัจจัยเหล่านี้ยังทำให้ธารน้ำแข็งในอลาสกาอ่อนแอต่อพฤติกรรมวิกฤตมากขึ้น ซึ่งเป็นจุดที่การลดลงอย่างถาวรเกิดขึ้นอีก การทำความเข้าใจผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศต่อธารน้ำแข็งเหล่านี้จำเป็นต้องมีบันทึกการเปลี่ยนแปลงของธารน้ำแข็งในอลาสก้าในระยะยาว
ในการศึกษานี้ ผู้เขียนคนแรกและผู้เขียนรายงานที่เกี่ยวข้อง Bethan Davies จากมหาวิทยาลัยนิวคาสเซิลในสหราชอาณาจักร และผู้ร่วมงานได้ใช้บันทึกทางประวัติศาสตร์ ภาพถ่ายทางอากาศ แผนที่ภูมิประเทศ 3 มิติ และภาพถ่ายดาวเทียมเพื่อสร้างพฤติกรรมน้ำแข็งขึ้นมาใหม่ ของทุ่งน้ำแข็งจูโนในช่วง 250 ปีที่ผ่านมา พวกเขาสังเกตว่าระหว่างปี 1770 ถึง 1979 ปริมาณธารน้ำแข็งลดลงอย่างต่อเนื่องในอัตราประมาณ 0.65 ลูกบาศก์กิโลเมตรต่อปี ระหว่างปี 1970 ถึง 2010 เพิ่มขึ้นเป็นประมาณ 3 ลูกบาศก์กิโลเมตรต่อปี และเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าระหว่างปี 2010 ถึง 2020 เป็น 5.9 ลูกบาศก์กิโลเมตร กิโลเมตรต่อปี ในขณะที่การสูญเสียธารน้ำแข็งเร่งตัวขึ้นระหว่างปี 2553 ถึง 2563 อัตราการทำให้ผอมบางของธารน้ำแข็งก็สูงกว่าปี 2522 ถึง 2543 ถึง 1.9 เท่า และการแตกตัวของแผ่นน้ำแข็งก็รุนแรงขึ้น
ผู้เขียนบทความนี้เชื่อว่าการลดลงของพื้นที่สะสมของแผ่นน้ำแข็งกำลังสร้างวงจรป้อนกลับเชิงบวก การเปิดรับแสงของพื้นผิว เช่น หินสีเข้ม จะลดการสะท้อนแสงอาทิตย์ ซึ่งก่อให้เกิดต่อไป ล่าถอยธารน้ำแข็ง
ผู้เขียนรายงานสรุปว่าผลลัพธ์ของพวกเขาชี้ให้เห็นว่ากลไกทางกายภาพอาจนำแผ่นน้ำแข็งไปยังจุดวิกฤตของการถอยกลับของธารน้ำแข็งที่ไม่สามารถย้อนกลับได้ ความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับกลไกการสูญเสียธารน้ำแข็งของอลาสก้าอาจช่วยปรับปรุงการคาดการณ์การเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลในอนาคตอันใกล้นี้ (จบ)
[บรรณาธิการ: จาง ไนยเยว่]คุณครู เย็น ชา กับ นักเรียน สุด ซ่า ย้อน หลัง