นัด ต่อ ไป ของ เช ล ซี

การสืบพันธุ์อย่างมีศิลปะของ Parvochinus aurelioi สองตัวที่พบในธรณีสัณฐานไทรแอสซิกที่ค้นพบในการศึกษานี้ (ภาพจาก Matheus Fernandes) Springer Nature/Photo ให้ไว้

บทความแนะนำว่าก่อนที่ไดโนเสาร์จะเข้ามาครอบงำ สัตว์เทียมนั้นเป็นสัตว์เลื้อยคลานสี่ขาโบราณที่พบได้ทั่วไปในยุคไทรแอสซิก (252 ล้าน-201 ล้านปีก่อน) ซึ่งบางสายพันธุ์สามารถจัดอยู่ในกลุ่มสัตว์เลื้อยคลานที่ใหญ่ที่สุด สัตว์กินเนื้อในยุคนั้น pseudouchids ขนาดเล็กกว่าที่รู้จักกันในชื่อ gracilisuchids ครั้งหนึ่งเคยอยู่ร่วมกับสัตว์นักล่าชั้นนำเหล่านี้ และฟอสซิลของสายพันธุ์นี้ถูกพบในสถานที่ต่าง ๆ เช่นจีนและอาร์เจนตินา

ในการศึกษานี้ ผู้เขียนบทความ Rodrigo T. Müller จาก Federal University of Santa María ในบราซิล ค้นพบจระเข้สายพันธุ์ใหม่โดยอาศัยตัวอย่างฟอสซิลที่พบในกลุ่มหินซานตามาเรียในบราซิล . โครงกระดูกที่ไม่สมบูรณ์นี้มีอายุย้อนกลับไป 237 ล้านปีก่อน และประกอบด้วยกะโหลกศีรษะที่สมบูรณ์ (รวมถึงขากรรไกรล่าง) กระดูกสันหลัง 11 ชิ้น กระดูกเชิงกราน และแขนขาบางส่วนที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี

กะโหลกศีรษะของตัวอย่างฟอสซิลนี้มีความยาว 14.4 เซนติเมตร โดยมีกรามล่างยาวขึ้น เขี้ยวงอไปด้านหลัง และมีช่องเปิดหลายช่องบนกะโหลกศีรษะ โครงกระดูกของมันเบามาก และความยาวรวมของมันก็ประมาณว่าน้อยกว่า กว่า 1 เมตร จากลักษณะเหล่านี้ ผู้เขียนรายงานได้จำแนก Parvoschus aurelioi ว่าเป็นจระเข้ตัวผอม พวกเขาเชื่อว่านี่เป็นสายพันธุ์แรกของประเภทนี้ที่ได้รับการยืนยันในบราซิล และยังแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของสัตว์เทียมในไทรแอสซิกด้วย